Η ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΣΤΑ ΔΥΟ: ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ

05.03.2019

Η ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΣΤΑ ΔΥΟ: ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ

ANT1 MediaLab
Κατηγορία: Students Blog
05.03.2019

Η Γρηγορίου Λαμπράκη είναι μια κεντρική οδική αρτηρία του λεκανοπεδίου: ξεκινά από την Πέτρου Ράλλη και φτάνει μέχρι τη θάλασσα, στην περιοχή του Κερατσινίου. Το όνομά της το οφείλει στο βουλευτή της ΕΔΑ και επικεφαλής του κινήματος ειρήνης και υπέρ της διεθνούς ύφεσης στις σχέσεις των δύο υπερδυνάμεων, Γρηγόριο Λαμπράκη, ο οποίος δολοφονήθηκε από παρακρατικά στοιχεία το 1963, σε μια προειδοποιητική ενέργεια για την επταετή Χούντα των Συνταγματαρχών.

Μια περιοχή, δε, που διασχίζει η Γ. Λαμπράκη είναι η Κοκκινιά, η οποία πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος κατά τη διάρκεια της Κατοχής, όταν το σύνολο των κατοίκων της πολέμησε πλάι-πλάι με τον ΕΛΑΣ, απέναντι στις κατοχικές δυνάμεις. Είναι δυνατόν, λοιπόν, ένας δρόμος που συμβολίζει τον πρωτοστάτη των πορειών ειρήνης και μια περιοχή, που σήκωσε ανάστημα απέναντι στη φονικότερη ίσως μηχανή στην ιστορία της ανθρωπότητας, το ναζιστικό καθεστώς, να χωρίζεται στα δύο και συχνά με βίαιο τρόπο; Η απάντηση είναι ναι και 2 μονάχα λέξεις αρκούν για να το αποδείξουν: Προοδευτική και Ιωνικός.

Προοδευτική-Ιωνικός, τα «κοσμήματα» του Κορυδαλλού και της Νίκαιας, αντίστοιχα. Ένα ντέρμπι που θυμίζει τα παλιά και τις εποχές που το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό, όταν αναζητούσε κανείς τούφες από χορτάρι πάνω σε μια ξερή αλάνα, ενώ γύρω-γύρω όρθιοι θεατές ήταν μαζεμένοι σαν τσαμπιά από σταφύλια. Τότε, που όλοι οι αγώνες ξεκινούσαν την γνωστή ώρα: Κυριακή, 3 το μεσημέρι και ο φίλαθλος ξεκινούσε βιαστικά από το σπίτι, «με τη μπουκιά στο στόμα», προκειμένου να είναι συνεπής με το ραντεβού με εκείνη στην οποία δεν πρόκειται να κάνει απιστία, με την ομάδα του. Τότε, που οι ποδοσφαιριστές ήταν τόσο δεμένοι με τις ομάδες τους και που μιλούσαν όλοι για «μπάλα» και όχι για ποδόσφαιρο, για μια καλλιτεχνία και όχι για μια ξερή μάχη τακτικών και αναλύσεων επί χάρτου και οθόνης.

Αυτές τις αναμνήσεις ξυπνά ένα τέτοιο ντέρμπι. Μαζί φυσικά και όλα όσα συνόδευαν το ποδόσφαιρο, από την στιγμή ουσιαστικά που η μπάλα κύλησε στη γη για πρώτη φορά στα χρονικά: τα επεισόδια, που διεξήχθησαν «παραδοσιακά» την παραμονή του μεγάλου αγώνα, τα χιλιάδες καπνογόνα που έκαναν το μεσημέρι της 3ης Μαρτίου να αποκτήσει ένα βυσσινί χρώμα, λες και ήταν λιόγερμα (το χρώμα οφείλεται στους φίλους της Προοδευτικής και την καυτή ατμόσφαιρα που επέφυλασσαν στο αντίπαλον δέος), τον δυναμισμό και την ατμόσφαιρα που θυμίζει μπαρούτι σε κάθε σημείο του γηπέδου, τις αποβολές και τις «ηρωικές» προσπάθειες για να επιτύχει κάθε ομάδα τον στόχο της κ.ά.

Όταν μιλά κανείς για τέτοια ντέρμπι (πολλώ δε μάλλον, όταν είναι ένας εκ των 22 πρωταγωνιστών που είναι έτοιμοι να δώσουν τη μάχη τους στα γήπεδα «κλουβιά» της Νίκαιας και του Κορυδαλλού, με την ανάσα του κόσμου να έρχεται καυτή), σίγουρα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού την προϊστορία, την παράδοση. Ακόμη κι εδώ, έχουμε κάτι το πρωτοφανές: ο Ιωνικός δεν έχει κερδίσει ποτέ στον Κορυδαλλό. Σε σύνολο 19 αγώνων, έχει αποσπάσει 13 ισοπαλίες, ενώ έχει ηττηθεί 6 φορές. Αντίθετα, ο Φοίνικας που αναγεννάται, η Προοδευτική, έχει επιτύχει 2 νίκες στη Νίκαια. Παρ’όλα αυτά, ο Ιωνικός στο σύνολο των αναμετρήσεων, έχει μία παραπάνω νίκη από τον αντίπαλό του (9 έναντι 8, με 20 ματς να έληξαν χωρίς νικητή).

Η προϊστορία έκρινε και το τελευταίο ντέρμπι: παρά το αριθμητικό μειονέκτημα των Προοδευτικάνων, ο Ιωνικός δεν μετέτρεψε αυτή την αριθμητική υπεροχή σε τρίποντο, επιτρέποντας στον αιώνιο αντίπαλο να διαλαλεί: «Ποτέ διπλό μες στον Κορυδαλλό».

Αυτά και άλλα τόσα μπορεί να ειπωθούν για τον αγώνα αυτό, ο οποίος έχει διεξαχθεί σε κάθε εθνική κατηγορία, από το υψηλότερο επίπεδο της Α’ Εθνικής μέχρι και την Γ’ Εθνική, στην οποία βρίσκονται αυτή τη στιγμή τα δύο σωματεία, με αντίθετους μάλιστα στόχους (ο Ιωνικός διεκδικεί την άνοδο στη λεγόμενη πλέον Football League, ενώ η Προοδευτική επιδιώκει να μην υποβιβαστεί στις τοπικές κατηγορίες).

Προοδευτική-Ιωνικός, το ντέρμπι της Γρηγορίου Λαμπράκη: ο τοπικισμός και η ένταση που αυτός επιφέρει στα «καλύτερά» του. Ένα ντέρμπι με αγγλικό άρωμα (γενέτειρα άλλωστε η Γηραιά Αλβιώνα σε αυτού του είδους την έχθρα, ανεξαρτήτως κατηγοριών και ονομάτων ομάδων) στο λεκανοπέδιο της πρωτεύουσας, στους δρόμους πέριξ του Πειραιά. Ένα ντέρμπι με όλη τη σημασία της λέξης, το γεγονός της χρονιάς για τους φανατικούς φίλους των δύο ομάδων…

 

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Σπύρος Σερμπέτης-Παππάς

Μοιραστείτε το άρθρο: fb tw in