ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 2019: 21 ΜΑΡΤΙΟΥ

1800, Κωνσταντινούπολη

Υπογράφεται από τη Ρωσία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, με την οποία ιδρύεται το πρώτο ελληνικό κράτος μετά την Άλωση της Πόλης. Πρόκειται για την Πολιτεία των Επτά Ενωμένων Νήσων (Επτάνησα), η οποία θα είχε ως εγγυητή της ανεξαρτησίας της τη Ρωσία, αλλά θα ήταν φόρου υποτελής στο Σουλτάνο.

1821, Ελλάδα

Πέφτουν οι πρώτες τουφεκιές του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Λίκνο του αγώνα είναι τα Καλάβρυτα, όπου οι τοπικοί οπλαρχηγοί πολιορκούν τους Τούρκους, που είχαν ζητήσει καταφύγιο σε τρεις οχυρούς πύργους.

Οι φήμες για εξέγερση των υπόδουλων Ελλήνων έδιναν και έπαιρναν ήδη από τον προηγούμενο μήνα και οι Τούρκοι ήταν θορυβημένοι. Γι’αυτό και, αφενός, λάμβαναν πληροφορίες από Έλληνες που συνεργάστηκαν πρόθυμα μαζί τους, όπως ο κοτζαμπάσης της Τριπολιτσάς, Σωτηράκης Κουγιάς ή ο δραγουμάνος του πασά, Σταυράκης Ιακωβίκης, και, αφετέρου, κάλεσαν δήθεν σε σύσκεψη τους πρόκριτους της Πελοποννήσου, με πραγματικό σκοπό να τους αιχμαλωτίσουν. 

Οι πρόκριτοι, ωστόσο, αντιλαμβανόμενοι την παγίδα, δεν ανταποκρίνονται και, κατά συνέπεια, οι ισχυρότεροι Αχαιοί συγκεντρώνονται στις 13 Μαρτίου στη Μονή της Αγίας Λαύρας, προκειμένου να αποφασίσουν για το ζήτημα της Επανάστασης. Οι οικογένειες Ζαΐμη και Φωτήλα, ο Ανδρέας Λόντος, ο Σωτήρης Θεοχαρόπουλος, καθώς και οι επισκοποί Παλαιών Πατρών Γερμανός και Κερνίκης Προκόπιος έδωσαν το παρόν.

Αφού κάμφθηκαν οι αντιρρήσεις κυρίως του Ζαΐμη και του Παλαιών Πατρών Γερμανού, λαμβάνεται η απόφαση να ξεκινήσει άμεσα ο ένοπλος αγώνας για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού. Θετική ήταν και η εξέλιξη λίγες μέρες πριν, όταν ο βοεβόδας των Καλαβρύτων, Ιμπραήμ Αρναούτογλου, μετά την επίθεση που δέχθηκαν άνθρωποί του από τους Πετμεζαίους, κλείνει τους Τούρκους στα οχυρά των Καλαβρύτων, περιμένοντας βοήθεια από την Τριπολιτσά.

Τελικά, στις 21 Μαρτίου, 600 Έλληνες επαναστάτες, συγκεντρώνονται στη Μονή Αγίας Λαύρας και αφού παρακολουθούν τη Θεία Λειτουργία, ξεκινούν τον επαναστατικό αγώνα. Οι τρεις οχυροί πύργοι πολιορκούνται και μετά από μάχες πέντε ημερών, οι Τούρκοι παραδίνονται. Οι απώλειες για τους Έλληνες ήταν 2 νεκροί και 3 τραυματίες, ενώ για τους Τούρκους ήταν αδιευκρίνιστες, με πολλούς να σφαγιάζονται, παρότι άμαχοι και ενώ είχαν ήδη παραδοθεί. Οι επαναστάτες θα λάβουν ως λάφυρα πάνω από 100 όπλα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχιση του Αγώνα.

Ακολούθησε η Καλαμάτα και η κατάληψή της από τους Μανιάτες, γεγονός που κάνει γνωστή πλέον την ελληνική προσπάθεια για ανεξαρτησία, αφού η Μεσσηνιακή Γερουσία εξέδωσε τη σχετική «προειδοποίησιν εις τας ευρωπαϊκάς αυλάς», προκειμένου να τις ενημερώσει για την Εθνεγερσία.

1871, Γερμανία

Ο Ότο Φον Μπίσμαρκ διορίζεται ο πρώτος καγκελάριος της Γερμανίας. Το νεοσύστατο κράτος αποτελεί, ίσως, το προσωπικό δημιούργημα του «σιδηρού καγκελάριου», ο οποίος με την εφαρμογή της Realpolitik, μιας κυνικής εξωτερικής πολιτικής που μεταχειριζόταν μαεστρικά τα εργαλεία του πολέμου και της δημιουργίας εύθραυστων συμμαχιών, πέτυχε αυτό που φαινόταν αδιανόητο: την ενοποίηση όλων εκείνων των γερμανικών κρατιδίων, που αποτελούσαν το πεδίο μάχης διαφόρων αιματοχυσιών στη Γηραιά Ήπειρο ανά τους αιώνες. 

Η Γερμανία, την οποία ο Μπίσμαρκ ίδρυσε πετώντας αρχικά εκτός παιχνιδιού την Αυστρία (που πλέον γίνεται Αυστροουγγαρία), δωροδοκώντας εν συνεχεία τους έχοντες αντιρρήσεις τοπικούς ηγεμόνες και νικώντας τελικά τη Γαλλία, ήταν πλέον ενιαία. Μάλιστα, δημιουργήθηκε, σε συνθήκες που θα προκαλούσαν πολύ έντονα ρεβανσιστικά αισθήματα στη Γαλλία: εντός του ανακτόρου των Βερσαλλιών, με τη Γαλλία να υποχρεούται σε μεγάλη επανόρθωση και να χάνει τις περιοχές της Αλσατίας και της Λωρραίνης, που αποτέλεσαν πιθανόν την αφορμή για την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί και η καινοτομία του πανούργου Μπίσμαρκ στο εσωτερικό της χώρας: πρόκειται για τον εισηγητή του γενικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, προκειμένου να καλυφθούν οι εργάτες σε περίπτωση ατυχημάτων, ασθενείας ή γήρατος. Έτσι, ο συντηρητικός πολιτικός έπληττε τους σοσιαλδημοκράτες, που ενίσχυαν διαρκώς την επιρροή τους, ενώ η απόφαση για σύνταξη στα μέσα της έκτης δεκαετίας της ζωής του ανθρώπου ήταν εξίσου κυνική: η σύνταξη θα δινόταν λίγα χρόνια πριν το τέλος του τότε προσδόκιμου ζωής, οπότε το δημοσιονομικό βάρος δεν θα διαρκούσε για πολύ.

1935, Ιράν

Η Περσία μετονομάζεται σε Ιράν, μετά από επίσημο αίτημα του σάχη Ρεζά Παχλαβί. Ο όρος Περσία είναι ελληνικός, προέρχεται από την περιοχή Παρς (Παρσίς), που σήμερα ονομάζεται Φαρς, βρίσκεται στο νότιο Ιράν και η γλώσσα της χώρας έχει πάρει από εκεί το όνομά της (φαρσί). Ο όρος Ιράν, από την άλλη, μεταφράζεται ως η γη των Αρίων και έχει αναφορές στο παρελθόν της χώρας, με τους κατοίκους της να χρησιμοποιούν τον ταυτόσημο όρο «Αρυανάμ» από την αρχαία εποχή. 
 

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Σπύρος Σερμπέτης-Παππάς, για το ANT1 MediaLab