ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 2019: 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

1865, ΗΠΑ

Φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 56 ετών ο Αβραάμ Λίνκολν, μετά από πυροβολισμούς που δέχθηκε το βράδυ της προηγούμενης ημέρας στο θεωρείο του από τον ηθοποιό, Τζον Μπουθ, ενόσω παρακολουθούσε μία παράσταση. Ο «έντιμος Έιμπ», όπως ήταν αλλιώς γνωστός, ήταν ο Πρόεδρος της χώρας, όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος Πόλεμος, και ήταν εκείνος που επικράτησε στην εμφύλια διαμάχη και επέβαλε στους Νότιους την κατάργηση της δουλείας, απόφαση την οποία θέσπισε και συνταγματικά μετά την 13η Τροποποίηση του Αμερικανικού Συντάγματος.

Ωστόσο, η δεύτερη προεδρική του θητεία, μετά την επανεκλογή του, δεν έμελλε να διαρκέσει παρά μόνο λίγες μέρες, αφού ο πράκτορας των Νοτίων, ο ηθοποιός Τζον Μπουθ, τον δολοφόνησε, λέγοντας «Sic semper tyrannis» (σε μία ελεύθερη μετάφραση «Ο θάνατος αρμόζει στους τυράννους»). Μάλιστα, η ημέρα εκείνη ήταν Μεγάλη Παρασκευή, γεγονός που, από κοινού και με τις περιστάσεις του θανάτου του, του προσέφερε ένα είδος αγιότητας.

1912, Βόρειος Ατλαντικός

Το υπερωκεάνιο της White Star Line, που θα κέρδιζε τον ανταγωνισμό με το μέγεθος και τις πρωτοφανείς του ανέσεις, βυθίζεται, μετά από πρόσκρουση σε παγόβουνο, με συνέπεια πάνω από 1.500 άτομα να χάσουν τη ζωή τους. Πρόκειται για τον Τιτανικό, ο οποίος πραγματοποιούσε το παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον της Μεγάλης Βρετανίας προς τη Νέα Υόρκη. 

Το πλοίο είχε εκτόπισμα πάνω 52.000 τόνους, ενώ το μήκος του έφτανε τα 269 μέτρα περίπου. Ήταν ένα πρωτοποριακό πλοίο, με απίστευτες καινοτομίες, όπως ανελκυστήρα για την εύκολη κίνηση των επιβατών, χαμάμ, γυμναστήριο, πισίνα και φαγητό καλύτερο από αυτό ενός πεντάστερου ξενοδοχείου.

Ωστόσο, τα παραπάνω δεν το έσωσαν από την τραγική του κατάληξη, αφού ο έμπειρος καπετάνιος Σμιθ έλαβε μια μοιραία απόφαση: να κινηθεί με σχετικά υψηλή ταχύτητα, αυτή των 22 κόμβων, χωρίς ιδιαίτερες προφυλάξεις, παρά την προειδοποίηση για επιπλέοντα παγόβουνα στην περιοχή του Νιουφάουντλαντ, πιστεύοντας πως ένα τέτοιο πλοίο, σαν τον Τιτανικό, δεν θα αντιμετωπίσει προβλήματα. 

Μια τέτοια πρόσκρουση με ένα παγόβουνο, το οποίο είχε γίνει αντιληπτό μόλις 37 δευτερόλεπτα νωρίτερα από το πλήρωμα του υπερωκεάνιου, ήταν η μοιραία για τους τόσο πολλούς θανάτους, που σίγουρα θα μπορούσαν να ήταν λιγότεροι, αν υπήρχε η απαιτούμενη μέριμνα για μέτρα προστασίας: παρά την ύπαρξη στεγανών διαμερισμάτων και θυρών, που ήταν υδατοστεγείς και ενεργοποιούμενες εξ αποστάσεως, ο Τιτανικός είχε λέμβους μόνο για 1.178 άτομα, αριθμός που αντιστοιχούσε μόνο περί το ήμισυ των επιβαινόντων. Έτσι, και ενώ το πλοίο «κόβεται» στα δύο και βυθίζεται, πολλοί άνθρωποι πέφτουν απελπισμένοι στο νερό και, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, βρίσκουν ακαριαίο θάνατο, αφού τα ύδατα είχαν θερμοκρασία -2 βαθμών Κελσίου.

1989, Αγγλία

96 οπαδοί της Λίβερπουλ χάνουν τη ζωή τους, ενώ άλλοι 250 τραυματίζονται, λίγο πριν την έναρξη του ημιτελικού του κυπέλλου Αγγλίας ανάμεσα στην αγαπημένη τους ομάδα και τη Νότιγχαμ. Πρόκειται για την τραγωδία του Χίλσμπορο, η οποία οφείλεται στη παρουσία υπεράριθμων θεατών σε εξέδρα του γηπέδου του Σέφιλντ, γεγονός που με τη σειρά του προκαλεί συνωστισμό και πανικό. Η απόφαση του επικεφαλής της αστυνομίας να επιτρέψει την είσοδο σε 2.000 οπαδούς της Λίβερπουλ, που είχαν εισιτήριο, αλλά δεν είχαν προλάβει να μπουν στο γήπεδο λόγω των εκτενών ελέγχων, ήταν η μοιραία, καθώς πέρα από το υπερπλήρες της εξέδρας που δυσκόλευε έτσι και αλλιώς τα πράγματα, αυτή έγινε μαζικά, με αποτέλεσμα πολλοί να χάσουν τη ζωή τους από ασφυξία. 

Το τραγικό συμβάν αποτέλεσε ένα ακόμη ισχυρό πλήγμα για το αγγλικό ποδόσφαιρο, που ενώ είχε μόλις εξέλθει από την «καραντίνα» της Ουέφα για τα αιματηρά επεισόδια στο Χέιζελ των Βρυξελλών τέσσερα χρόνια πριν, θα περίμενε άλλα δύο χρόνια για να συμμετάσχει στο διεθνές στερέωμα. Ταυτόχρονα, οδήγησε και σε σημαντικές αποφάσεις για την αρχιτεκτονική των γηπέδων, καθώς οι εξέδρες των ορθίων (τέτοια ήταν η μοιραία στο Χίλσμπορο) καταργήθηκαν, γεγονός που μείωσε πολύ τη χωρητικότητα των γηπέδων, αλλά αύξησε την παρεχόμενη ασφάλεια.

Μέχρι σήμερα, η υπόθεση δεν έχει κλείσει, με συγγενείς των θυμάτων να έχουν προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ υπάρχει και η απόφαση μιας ανεξάρτητης επιτροπής το 2012, σύμφωνα με την οποία οι 41 από τους 96 νεκρούς θα μπορούσαν να είχαν ζήσει, αν είχαν λάβει την κατάλληλη ιατρική φροντίδα.
 

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Σπύρος Σερμπέτης-Παππάς, για το ANT1 MediaLab